معنی منصب دار در لغت نامه دهخدا

کسی که دارای رتبه و عهده از جانب پادشاه باشد و منسوب به اداره ای از ادارات دولتی. (ناظم الاطباء)

معنی منصب دار در فرهنگ لغت هوشیار

کسی که دارای رتبه و شغلی مهم در دستگاه دولتی است

صاحب منصب، دارای مقام

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ واژه مترادف متضاد

کسی که مکتب دارد و به کودکان خواندن و نوشتن یاد می دهد

(خَ / خِ)

معلم. (آنندراج). کسی که کودکان را خواندن و نوشتن و جز آن آموزد. (ناظم الاطباء)

بهره دار. حصه دار. وایه دار. شریک. (ناظم الاطباء)

(دَ دُو طَ لَ)

که صاحب اصل و نسب است. که اصیل است. نژاده:
گر او را سوی گوهر گرم شد پای
نسب داران گوهر باد برجای.
نظامی

چاتو

بند پایی یک فرد جانور از شاخه بند پاییان بند پا مفصلی الرجل. یا مفصل داران. بند پایان

آموز خانه دار آموز گار کسی که مکتب را اداره کند: (حیف از آن پولهایی که سه سال تمام به میرزا حسن مکتب دار دادم تا سواد دارش کند) (شام. 59)

خودخواه، فخرفروش